Ciężkie jest życie … emeryta

13Mar07

– Stój! na glebę! leżeć! – trzech ubranych po cywilnemu policjantów dociska starszego pana do ziemi
– Ale co? za co? – protestuje siwy gość
– Ty już dobrze wiesz! Koło szkoły się kręcisz, niby na wnuczka czekasz zboczeńcu!

– Dowód mu wyjmij Czesiu
– Panie sierżancie, czemu ja?
– Boś najmłodszy. Nie gadaj. Rozchyl mu ten płaszczyk. Zobaczymy jaki ma instrument, he he he

Dwaj pozostali przytrzymują szarpiącego delikwenta. Czesiu z lekkim wstrętem rozchyla płaszczyk.
– Szefie ale on nie jest goły jak ten cośmy go w zeszłym tygodniu złapali. Ma mnóstwo jakiś szpejów do ubrania poprzypinanych
– Co ty mówisz? – sierżant nachyla się na delikwentem

Istotnie gość wygląda jak Bożonarodzeniowa choinka. Pocztówki, kubki, talerzyki nawet szklana kula.
– Ożeszku, Coś pan? pamiątki sprzedajesz?
– Z czegoś trzeba żyć. Emerytura pieska
– Pan Mirosław Orzech… – Sierżant ogląda dokładnie dowód – Czesiu skąd ja go znam?
– Panie sierżancie, to chyba jakiś minister był, zanim tych pisuarów diabli nie wzięli. Z tej śmiesznej partyjki, jak jej było – Czesiu nie może sobie przypomnieć – Liga rodzina czy jakoś tak
– Liga Polskich…. – wtrąca z godnością pan
– Obywatela nie pytam – przerywa mu sierżant – Handelek pokątny obywatel prowadzi, do sądu z nim Czesiu
– 24 godzinny panie sierżancie?
– A jakże!

Filed under: IV-RP   |  13 Komentarzy